Był synem Olgierda Kościałkowskiego i Margarity z domu Pouillet. Jego ojciec pochodził ze zubożałej szlachty z terenów Auksztoty, natomiast matka z Fontenoy-le-Château w Lotaryngii. Do Wilna przybyła w charakterze nauczycielki języka francuskiego. Miał dwóch braci: Mariana (ur. 1914) i Przemysława (ur. 1923).
W 1936 roku ukończył Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Wilnie, a następnie odbył zasadniczą służbę wojskową. Najpierw w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu, a potem w 23. Pułku Ułanów Grodzieńskich w Postawach, gdzie służbę zakończył we wrześniu 1937 roku w stopniu podchorążego rezerwy. Krótko studiował w Szkole Głównej Handlowej, a następnie w Wyższej Szkole Dziennikarskiej w Warszawie, jednak ostatecznie zrezygnował z dalszego kształcenia. Krótko przed wybuchem wojny zaangażował się także w działalność polityczną, sympatyzując z Narodową Partią Społeczną i Związkiem Młodej Polski.
Był uczestnikiem polskiej wojny obronnej we wrześniu 1939 roku. Po powrocie do Wilna w listopadzie 1939 roku został aresztowany przez sowietów w styczniu 1940 roku i osadzony w więzieniu, z którego uciekł po agresji III Rzeszy na ZSRR w czerwcu 1941 roku i wkroczeniu Niemców do Słucka. Od połowy 1942 roku był członkiem komórki likwidacyjnej Kedywu Okręgu Wileńskiego AK, którą od 1943 roku kierował Sergiusz Piasecki. Kościałkowski wykonał między innymi wyrok Wojskowego Sądu Specjalnego na redaktorze naczelnym gazetki Goniec Codzienny – Czesławie Ancerewiczu, którego zastrzelił 16 marca 1943 roku w kościele św. Katarzyny w Wilnie (w akcji uczestniczył także Witold Milwid). W tym samym roku zastrzelił również współpracowniczkę gestapo, Danutę Wyleżyńską.
Później służył jako żołnierz 5 Wileńskiej Brygady AK pod dowództwem mjr. Zygmunta Szendzielarza ps. „Łupaszka” oraz 1 Wileńskiej Brygady AK dowodzonej przez por. Czesława Grombczewskiego ps. „Jurand”. W ramach tych jednostek uczestniczył w operacji Ostra Brama. Po wkroczeniu Armii Czerwonej na Wileńszczyznę, Kościałkowski kontynuował działalność konspiracyjną jako dowódca oddziału partyzanckiego w ramach Samoobrony Czynnej Ziemi Wileńskiej. Zginął w wyniku odniesionych ran po potyczce z oddziałem NKWD pod wsią Raubiszki 4 lutego 1945 roku. Został pochowany na cmentarzu Na Rossie w Wilnie.
#Litwa #Grodno #Wilno #Polska, #Bydgoszcz #straznicepamieci