Lwowski Narodowy Akademicki Teatr Opery i Baletu im. Salomei Kruszelnickiej (dawniej Teatr Miejski, w dwudziestoleciu międzywojennym Teatr Wielki) – teatr we Lwowie zaprojektowany przez prof. Zygmunta Gorgolewskiego powstał w roku 1900. Jest to nie tylko dzieło sztuki architektonicznej, ale także rzeźby i malarstwa. Reprezentuje eklektyzm w sztuce. Na widowni lwowskiej opery może zasiąść 1200 osób. Szczególnie reprezentacyjne były dwie loże prosceniowe pierwszego piętra: cesarska i marszałkowska, z salonami i odrębnymi toaletami (do loży cesarskiej prowadziło osobne wejście).
Obiekt usytuowany jest w rejonie dawnego placu Gołuchowskich, zamyka perspektywę Wałów Hetmańskich, dziś Prospekt Swobody (Aleja Wolności). W miejscu obecnego budynku stał niegdyś pałac Gołuchowskich, sąsiadujący od wschodu z okazałym gmachem fundacji Skarbkowskiej, mieszczącej narodową scenę. Teatr Skarbkowski, był ówcześnie jednym z największych – o ile nie największym teatrem – w Europie z miejscem dla 1460 widzów. Po około 40 latach użytkowania okres zastrzeżony aktem fundacyjnym hr. Fryderyka Skarbka dla utrzymania teatru w gmachu fundacji dobiegał końca. Rada Królewskiego Stołecznego m. Lwowa podjęła uchwałę o budowie nowego Teatru Wielkiego. Budowa trwała w latach 1897–1900. 4 października 1900 odbyło się uroczyste otwarcie teatru w obecności gości honorowych – Henryka Sienkiewicza i Ignacego Paderewskiego.
Budynek został uszkodzony w czasie krwawych zamieszek w 1936 roku. Od 1938 do 1939 dyrektorem teatru był Mieczysław Szpakiewicz. Po wojnie został odbudowany i odrestaurowany. Opera jest chluba Lwowa, jedną z najpiękniejszych sal operowych i teatralnych w Europie.
Red.